خت اوستا

خط اوستا، دین-دبیره، خط زند، ختیست، که تقریباً در عصرهای 3-4 در اساس خط پهلویی اختراع گردیده، برای ثبت اوستا استفاده شده است. موافق روایتها و عنعنة دین زردشتی اوستا پیش از هجوم اسکندر مقدونی با خط زرّین روی 12000 پوست گاو نوشته شده بوده است. ولی معلوم نیست، که اوستا به کدام نوع خط کتابت شده بود.

فقت بعضی پارچه‌ها از اوستا و کلمه‌های اوستایی (مثلاً از پول درونتة نزدیکی شهر کابل سال 1938 سنگنوشتی مربوط به نام شاه هند و اشاکه دسترس شده است) با خط آرامی معلومند. برقرار کردن و تحریرهای نو اوستا در زمان شاه پارتی ولخش 1 (حکمرانی 51-78) احتمال به خط پارتی، کم به خط آرامی اساس یافته بود، صورت گرفته است. خطی، که برای ثبت اوستا در عصرهای 3-4 اختراع کرده شد، نسبت به خط پارتی و خط پهلویی مکمّلتر می‌باشد. در آن 48 حرف و 3 لیگتوره (حرفهای وصل‌شده) موجودند. چنان کیمعلم است، در آن دوره زبان اوستا متروک بود و اگر متنهای اوستا به خط پهلویی ثبت می‌گردید، خواندن آن بسی دشواریها پیش می‌آورد. این خط برای درست و بی‌غلط خواندن اوستا اختراع کرده شد. xت اوستایی در زمان ساسانیان «دین-دبیره»، یعنی خط برای ثبت متنهای دینی نام گرفته است. در بابت با «دین-داکره» نوشته شدن اوستا ابن موقفّت و مورخ عرب مسعود (مقدار حرفهای xت اوستایی را 60-تا گفته است) در اثرهای خود اطّلاع داده‌اند.
قدیمترین نسخة معلوم دستنویس اواستا با این خط سال 1325 کتابت شده است.
ترنسلیتیرسیة بییلخلی علامتهای xت اوستایی به تلفّظ پارسها موافقت می‌کند.