فیزیاتیرپیه

فیزیاتیرپیه (از یونانی رhusis-طبیعت و تیرپیه) ، یک قسمت طب را گویند، که تأثیر فیزیولوژی عاملهای طبیعی (آب، هوا، گرمی، آفتاب و روشنایی) و صنعی (جریان الکتریک، میدان مگنیتی و غیره) را به ارگانیزم می‌آموزد. و اصولهای استفادة آنها را به مقصد طبابت و پیشگیری کسلیها تدقیق می‌نماید. در مملکتهای شرق قدیم، یونان و ریم از معالجه با آب و معالجه با نور آفتاب وسیع استفاده می‌بردند. بوقرات (460-377 تا میلاد) به تأثیر عاملهای طبیعی در مبارزه بر ضد بیماریهای گوناگون اهمیت کلان داده است. ابوعلی‌سینا (980-1037) در «ال-قانون» مفید بودن و اصولهای استفادة عاملهای طبیعی (آب، هوا، نور آفتاب، حمام و غیره) را بیان کرده است. ضمن کشف الکتر و پیشرفت فیزیکه در عصر 18 فیزیوتراپی (علی‌الخصوص، معالجه با جریان الکتریک) تشکّل یافت.

مینبعد در عملیة معالجوی الکتر ستتیستی (فرنکلینیزسیه) ، جریان گلویی (گلونیزسیه و الکتروفاریز دارویی) ، جریان تغییریابندة اسیمّیتری (فردیزسیه) ، جریان بلندبسامد (درسانولیزسیه، دیتیرمیه) ، اینچنین میدان مگنیتی، الکترومگنیتی پستبسامد، بلندبسامد، اولترهبلندبسامد و غیره جاری شد. در عملیة فیزیوتراپیوتی اکثر وقت داروها را نیز استفاده می‌برند. فیزیوتراپی چون فصل مستقل طبّ اوّل عصر 20 (وقتی که در لیجی سال 1905 اوّلین کانگریسّ بینلخلقی عاید به تیرپیة فیزیکی برگزار گردید) تشکّل یافت. بعد غلبة روالوتسیة اکتبر فیزیوتراپی خیلی ترقّی یافت. سال 1921 در مسکو انستیتوت فیزیتریه و آرتاپیدیه (حاضره انستیتوت کورارتالوژی و فیزیوتراپی) تأسیس یافت. پیشرفت منبعدة فیزیوتراپی به ترقّیات الکتروتیخنیکه، رادیوالکترونیکه، بیاخیمیه، اقلیم‌شناسی، بلنیالوژی و کورارتالوژی زیچ علاقه‌مند است. فیزیوتراپی در ریسپوبلیکه از سال 1930، وقتی که در لنین‌‌آباد اوّلین طبابتخانة فیزیوتراپیوتی گشاده شد، تشکّل یافت. الحال در ریسپوبلیکه 17 شعبه و کبینیتهای فیزیوتراپیوتی شهری و 39 شعبة ریانی عمل می‌کنند.

دبیات: اب و ال ابن سینا. کنان ورچیبنایی نوک، ازدتیلستوا 2، تام i، تشکینت. 1980؛ سپرواچنیک پا فیزیوتراپی، مسکو. 1976؛ فیزیوتراپی و کلینیکی ونوترینّыخ بالینیی، مسکو، 1980.         ا. یه. باباخاجه‌یف.