فیدایی تبریزی رستمّیرزا

فدایی تبریزی رستمّیرزا (سال تولد و وفات نامعلوم) ، شاعر ایرانی (عصر 16). در زادگاهش-تبریز کسب کمال نمود. سپس، به هیدوستان رفته، به خدمت دربار اکبر داخل شد. در آخر عمر به دیارش برگشت. در تذکره‌ها («تذکره‌ت-اش-شعرا».-ا مطربی، «روز روشیه» صبا و غیره) فدایی تبریزی چون شاعر خوش‌بیان و نکو‌سخن توصیف شده است. از آثارش ابیات پراکندة غزلیات و یکچند رباعی دسترس گردیده است. ابیات زیر از اویند:

من ساکن هندم و دلم ساکن نیست،

کس خار چو من ز کافر و مؤمن نیست.

فسوس، فدایی، که به گلزار وطن،

گر مرغ شوی، پریدنت ممکن نیست

پا آبله از کفش بمینّت بهتر،

گر نیست وفا، ترک محبّت بهتر.

در ماهب من زود به دوزخ رفتن

بیسیار ز انتظار جنّت بهتر.