فعالیّت عالی عصب

فعالیّت عالی عصب، فعالیّت قسمهای عالی سیستم مرکزی عصب (قشر نیمکره‌های کلان و مرکزهای زیرقیشری) -را گویند، که هیوانات و آدم را به محیط نسبتاً پرّه مطابق می‌کند. اصطلاح فعالیّت عالی عصب را ا. پ. پاول‌اف به علم داخل کرده است. به عقیدة ا. پ. پاول‌اف اساس فعالیّت عالی عصب از رفلکسهای شرطی (در آدم و هیوانات مهره‌دار درجة عالی اساساً قشر نیمکره‌های کلان مینه) و غیریشرتی مرکّب (غریزه، احساس و غیره) عبارت است. در سیستم مرکزی عصب تحلیل و سنتز شدن سیگنالهای رفلکس شرطی سیستم سیگنالی یکم را به وجود می‌آرند. در آدم سیستم سیگنالی دوّم ،. یعنی نطق نیز وجود دارد، ق با سیستم سیگنالی یکم علاقه‌مند است. «نطق سیستم مخصوص ما، سیستم دوّم سیگنالی واقعیت را، که سیگنال سیگنالهای یکم می‌باشد، تشکیل داد»، نوشته بود ا. پ. پاول‌اف.

اموزیش فعالیّت عالی عصب یکی از کامیابیهای بزرگترین طبیعت‌شناسی معاصر است. آن اساس طبیعی و علمی متریالیزم دیالکتیکی را رواج داده، درستی نظریة لنینی انعکاس را اثبات می‌کود. اهمیت آموزش فعالیّت عالی عصب برای طبّ، پسیکولوژی، پیدگاگیکه، کیبیرنیتیکه، بیانیکه و غیره نیز کلان است.
دبیات: پاول‌اف ا. پ. . ازبرنی ترود، تام 3، م. 1951. ستر. 325.