فسّیالیاز

فسّیالیاز باماری کیجّوی هیوانات (گاو، گوسفند، خوک و غیره) و آدم را گویند، که به گروه تریمتادازفا منسوب است. برانگیزنده‌اش فسّیاله‌ها بوده، در تلخه‌دان و جریانگاه تلخة جگر تخم می‌گذارند. تخم با اخلاط‌ خارج شده، در آب و ارگانیزم صاحب مابینی (لرمبدیها) انکشاف می‌یابد.

بیمار اساساً هنگام با آب یا رستنی فرو بردن کرمینة برانگیزنده پیدا می‌شود. آدم بعد 2-4 هفتة سیرالت تب کرده می‌سورفد، جگرش کلان و دردناک می‌شود. منبعد ظهور شدید فسّیالیاز تدریجاً نیست شده، بیماری مزمن می‌گردد، که علامتهای اساسی‌اش اختلال هاضمه و کلان و دردناک شدن جگر است. فسّیالیاز ا هیوانات همجایه پهن شده است. در ا.ج.ش.س. به فسّیالیاز باشتر گاو، اشتر، اس، زرگوش و غیره گرفتار می‌شوند. هیوانات اساساً در چراگاه سرایت می‌یابد، باماری شدید و مزمن می‌گذرد. معالجه: خلاکسیل یا امیتین (برای آدم) و گیکسیخال، بتیانال، چارخلارید کربن (برای هیوانات). پیشگیری: آب را جوشانده پوشیدن (برای آدم) ، عوض کردن چراگاه، نیست کردن نرمبدنها (برای هیوانات). x. ک. قمریدّیناو.