«فرخنگ جهانگیری» فرهنگ تفسیریست، که میر جمالالدّین هوسیین اینجو شیرازی سال 1608 تألیف کرده است. مؤلف از فرهنگهای پیشینه استفاده برده، بیشتر از 7 هزاره کلمه را شرح میدهد. لغت موافق اخبار مؤلف از روی حرف دوّم کلمهها ترتیب یافته است:
ترتیب کتاب من چنین است:
بیات لغات را تو دانی،
ز فصل بگیر حرف اوّل
و-از باب بگیر حرف ثانی.
مسلن برای از فرهنگ یافتن کلمة «چکنه» اوّل باب «کاف» را دیده، پس فصل «چ» را پیدا باید کرد. از این جهت آن از دیگر فرهنگها فرق میکند. «فرهنگ جهانگیری» برای آموختن الکیشاف لیکسیکاگرفیه، مسئلههای گرمّتیکه و تاریخ زبان تاجیک اهمیت کلان دارد. «فرهنگ جهانگیری» در دو جلد جایی لیتاگرفی شده است (لکهنو، 1875). بار دیگر به سعی رحیم عفیف سال 1975 در مشهد چاپ شد، که در آخر جلد 2 فهرست الفبای این لغت علاوه شده است.
x. روفاو.
Инчунин кобед
سرخانه
سرخانه، قسم اوّل سرود، که به اندازة یک بیت متن سرود اجرا میشود. بعضاً سرخط …