فدییف الکساندر الکساندراویچ (24. 12. 1901، کیمرы، حالا ولایت کلینین-13. 5. 1956، مسکو) ، نویسندة ساویتی روس، خادم جمعیّت. اعضای کپسّ از سال 1918. در عایلة روالیوسیانیران کسبی به کمال رسید. از سال 1908 در شرق دور زیسته است. هنگام تحصیل در آموزیشگاه سودای ولدیواستاک (1912-18) با بلشویکان شناسای پیدا کرد. در جنگ گرجدنی (1918-20) و پخش نمودن عصیان کرانشتدت اشتراک داشت. دو بار زخمدار شده است. در آکادمی کوهکاری مسکو تحصیل کرد (1921-24). سالهای 1924-26 در کرسنادر و راستاو دان در وظیفههای پرتیوی بود. اثرهایش از سال 1923 نشر میشوند. سال 1924 پاوست او «توتیان» به طبع رسید. پس از تألیف رمان «تارمار» (1927؛ ترجمة تاجیکی 1949) ، که از جنگ پرتیزنی در شرق دور حکایت میکند، فدییف خیلی شهرت یافت. نویسنده به رمانتیزم و ناتورالیزم مجرد ضد برآمده، در اثر حیات واقع را تصویر نمود و پیش از حمد، به تاریخ کمالات معنوی و تشکّل کارکتر آدمان اهمیت داد. سالهای جنگ بزرگ وطنی (1941-45) از موباریة قهرمانانة خلق یک سلسله آچیرک و مقالهها، کتاب « لنینگراددر روزهای محاصره» را (1944) تألیف نمود. روح قهرمانی، که در ایجادیات فدییف منتظم تقویت مییافت، در رمان «گوردیة جوان» (1945، تحریر دوّم-1951؛ مکافات دولتی ا.ج.ش.س.، 1946؛ فیلم همنام، 1948؛ ترجمة تاجیکی 1955-56) با قوّة بیشتری به ظهور آمد. اثرهای فدییف به زبانهای خلقهای ا.ج.ش.س. و خارج ترجمه شدهاند. فدییف به انکشاف ادبیاتهای ملّی ریسپوبلیکههای برادری دقّت زیاد میداد. حصّة او در مسئلة تعیین حقوق خلق تاجیک به میراث بای ادبییکلسّیکی و اعتراف کردن این حقوق در دایرههای شرکشناسان اروپایی خیلی کلان است. فدییف سالهای زیاد در راهبریّت تشکیلاتهای نویسندگان بود؛ یکی از راهبران رپّ (1926-32) ، کاتب (1939-44 و 1954-56) ، کاتب ژنرال و رئیس پرولینیة اتّفاق نویسندگان ا.ج.ش.س. (1946-54). نایب-پرزیدنت ساویت عمومیجهانی صلح (ای س. 1950). اعااپ کم کپسّ (1939-56)؛ در سعیزد 20-ام کپسّ (1956) نامزد به اعضایی کم کپسّ انتخاب شده است. دیپوتت ساویت عالی ا.ج.ش.س. (دعوتهای 2-4) و ساویت عالی رسفسر (دعوت 3). با 2 آردین لنین و مدالها مکافاتانیده شده است.
اسار: سابرنی ساچینینی تام 1-7، مسکو، 1969-71.
Инчунин кобед
سفی ابوالعلا عبدالمؤمن جاروتی
سفی ابوالعلا عبدالمؤمن جاروتی (سال تولد و وفات نامعلوم) ، لغتنویس فارس-تاجیک (عصر 15). در …