اعنات

اعنات (ار.-خود را به سختی ‌افکندن، کار سختی را به عهده گرفتن) ، یکی از صنعتهای بدیعی لفظ (یک نوع التزام) -را گویند. موافق طلبات این صنعت در قافیه بدون ضرورت پیش از حرف روی یک یا یکچند حرف دیگر تکرار می‌شود. مس .:

دایم دل مه‌ای حیات به رویت ماییل،

هرگیز نشود مهر تو از دل زاییل.

خورشید رخ تو خوبتر می‌بینم،

هالا، که شده غبار خطّت هاییل.

در قافیه‌های این رباعی-ماییل، زاییل و هاییل حرف «ل» روی می‌باشد، امّا پیش از آن باز دو حرف-«آ» و «ن» رعایه شده است، که رعایة آنها شرط نبود، ولی بودنشان باعث باز هم روانتر گردیدن شعر شده است. با کلمه‌های مذکور باز «دل»، «قاتل» برین کلمه‌ها را قافیه بستن ممکن است، امّا در این صورت صنعت ه. هاسّل نمی‌شود.

د .: اتا‌الله هوسینی. بدایع-اس-صنایع، د„ 1974؛ ذهنی. ت، caنعت سخن، د، 1979.

ر. مسلمانقولاو.