انیرگیة اتمی

انیرگیة اتمی، انرژیة یدرایی، انرژیة داخلییدراییست، که در نتیجة ریکتسیة یدرایی به وجود می‌آید. حدّ اکثر انرژییی، که از این یا آن ید را خارج شده می‌تواند، انرژیة بندیش یدرایی مذکور است. انرژیة بندیش از انرژیة جاذبة متقابل نوکلانها (که از اثر قوّه‌های یدرایی به وجود می‌آید و به عدد نوکلانهای ید را متناسب است) و انرژیة از یکدیگر تیله خردن پراتانهای ترکیب ید را (که به کودرت عدد پراتانها متناسب است) ترکیب می‌یابد و عدد برابر انرژیییست، که برای از هم جدا کردن همه نوکلانهای ترکیب ید را ضرور می‌باشد. حساب انرژیة بندیش برای این یا آن ید را دشوار نیست (نیگ. یدرای اتم). انرژیة بندیشی، که به سر یک نوکلان ید را راست می‌آید اندریک 7-6 ماو/نوکلان است. امّا در نتیجة حادثه‌های یدرایی نه همة این انرژیه خارج شده می‌تواند. مس. ، در نتیجة نییتران را فرو برده، پاره شدن یک یدرای ju از ~ 1784 ماو انرژیة بندیش آن تنها-200 ماو-اش خارج می‌گردد، که این به سر در نوکلان تنها 0، 86 ماو-ی راست می‌آید. اینچنین معنی دارد، که هنگام پاره شدن همه یدراهای ترکیب 1 کگ u در یک ساعت تقر. 22 ملن کوت انرژیه خارج می‌شود. این انرژیه نظر به انرژییی، که در نتیجة سوختن همان مقدار بنزین خارج می‌گردد قریب 2، 5-10 مراتبه زیاد است. منبة دیگر ه. ا. حادثة یکشوی دو یدرای سبک-دییتران +*+*دییتران و تریتان 4-دییتران (ریکتسیة سنتز تیرمایدرایی) می‌باشد. لیکن ریکتسیه‌های تیرمایدرایی تنها در صورت (15-20) *10**س بودن حرارت محیط رویی می‌دهند-این برای آن ضرور است، که یدراهای سنتزشونده سرعت حرکت حرارتی خود را افزوده، سدّ پاتینتسیلی یکدیگر را شکافته، یک شده توانند. در نتیجة ریکتسیة سنتزی، مس. ، دییتران (d) و تریتان (ت) …. . به سر هر نوکلان انرژیة-3، 5 ماو خارج می‌گردد، که این نظر به مورد پاره شدن n5u چند مراتبه زیاد است، زیرا در این صورت یدرای محصول (4#ی) نظر به یدراهای یکشونده در حالت پایانتر انرژی پیدا می‌شود. همین است، که ریکتسیة d+ت واسطة بسی امیدبخش انرژیتیکة آیندة نزدیک می‌باشد.

س. قادری.