«رمین»، داستان ایپیکی هندی قدیم به سنسکریت؛ به شخص روایتی، شاعر هندوستان قدیم ودمیک نسبت داده میشود. تقریباً در عصر 4 تا میلاد در هندوستان شرقی آفریده شده است؛ نسخة امروزهاش در عصر 2 مرتّب گردیده است. در عصرهای میانه «رمینه» یکی از کتابهای مقدّس ویشنویزم گردید. «رمینه» از قهرمانیهای رمه حکایت میکند. رمه پهلوان جسور و پرزوریست، که از هندوستان شمالی به جزیرة لنکه (شر-لنکه) برای از بند اسارت رونة جادوگر آزاد نمودن زوجهاش-سیته هجوم نموده، به مقصد میرسد. واقعات زیاد داستان در اطراف همین خطّ سیوجیت تصویر شده است. بعضیها معتقداند، که در «رمینه» واجیات تاریخی-حرکت قبیلههای آریایی به هندوستان جنوبی و زد و خوردهای آنها با قبیلههای مقیمی آن ناحیه انعکاس یافته است. در «رمینه» روایت و اساطیر و افسانهها با حادثه و واقعههای دورة آفرینش اثر آمیخته قلمداد شدند. «رمینه» بعد از «مهبهرته» دوّمین داستان بزرگ ایپیکی هیندی میباشد، که درجة نو و بلندتر پیشرفت اجتماعی و مدنی را تجسم مینماید. قسمهای اساسی «رمینه» از جهت ساخت و مندرجه مکمّلند. بیشبهه، این قسمها به قلم مؤلف جداگانهای منسوبند. «رمینه» از جهت شکل بدیعی مکمّل بوده، از واسطههای تصویر بدیعی بایی است. از این جاست، که «رمینه» در ادبیات هندی یکی از مشهورترین acapها میباشد. در عصرهای میانه «رمینه» در تیبیت، ختایی و مملکتهای آسیای جنوب و شرقی انتشار یافت. در اساس «رمینه» نویسندگان هند کلیدسه، بهوبهوت، بهتّ اثرها آفریدهاند. در آثار دینی بوددایی و جینی «رمینه» مورد استفاده قرار گرفته است. «رمینه» به زبانهای بنگالی، ملیلی، مرتهی و بیرون از خاک هندوستان به زبان یونی قدیم ترجمه شده است. در اساس ترجمة یونی این یادگاری ادبی به زبانهای کهمیری، تهای، ملهای و دیگر زبانهای هند و-خیتای و اندانیزیه ایپاسهای قهرمانی به میان آمدند.
نشر: مخبخرته. رمینه. م. ، 1974؛ تر ولیکیخ سکزنیه دریونیی اندی، م. ، 1978.
د .: گرینتسیرپ. ا. ، مخبخرته ا رمینه، م. ، 1970؛ دمان معلّ. ، دریونییندییسکیی ایپاس، م. ، 1974 ،