چمزمین، چمتال، چمخاک، قَبَت بالایی زمنّ را گویند، که آن را ریشه و ریشپایه و نودة به هم پیچیدة رستنیهای بسیارساله فرا گرفتهاند. در چمزمین مادّههای آرگنیکی بسیارند. چمزمین به دشتهای بیکارخوابیده، زمینهای پرتاو، مرغزار و چراگاههای دریاباد، شبرزمین و غ. خاص است. چمزمین نظر به قَبَتهای پایانی زمین حاصلخیزتر است
Инчунин кобед
سفی ابوالعلا عبدالمؤمن جاروتی
سفی ابوالعلا عبدالمؤمن جاروتی (سال تولد و وفات نامعلوم) ، لغتنویس فارس-تاجیک (عصر 15). در …