بازرگانی
، خرید و فروش، سودا، توزیع هر نوع کالا و اشیا و خدمات مربوط به این عمل و فعالیت جهت تأمین نیازمندیهای گوناگون شخصی و جمعیّتی بشریت. از بس که در علیحدگی و تنهایی هیچ شخص یا جامعهای نمیتواند نیازمندیهای خود را تأمین کند، داد و گرفت اشیا و کالا در سرزمینی یا از کشوری به کیشموور دیگر از زمانهای قدیم رواج و رونق داشت. همین طور کسب یا هنر بازرگانی به وجود آمد. بازرگانی و گسترش و تحوّلات آن در پیشرفت تمدّن و فرهنگ حصّة مهمی داشته است. در دوران معاصر بازرگانی اساساً دو نوع است: بازرگانی داخلی و بازرگانی خارجی. بازرگانی داخلی در حدود یک کشور با پول در گردش داخلی بوده و مقرّرات و قانونگذاری آن انجام داده میشود. بازرگانی داخلی از بخشهای دولتی و خصوصی عبارت است. بازرگانی خارجی خرید و فروش بین دو یا چند کشور است، که بازرگانی بینلمیللی را به وجود آورد. هر نوع کالا، اشیا یا محصولات کشاورزی، که در داخل کشور به سودا نمیرود یا اضافه از طلبات است، به خارجه برآورده میشود، که این نوع کالا، محصولات یا اشیا در آن جا یا کمتر استحصال میشود یا عموماً وجود ندارد. بازرگانی خارجی یا بینلمیللی با عرض – پول کشور خارجی یا اسعاری، که موروّج است، صورت میگیرد. نگر نیز به تجارت.
ادبیات: محمّد غیاثالدّین. غیاث و-ل-لغات. دوشنبه، 1987. ب. رحمتاو