باراوینکة تاشکندی

باراوینکی تاشکندی، نوعی از سیبهای پیش‌پزک. خادمان انستیتوت تحقیقات علمی باغ و تاکداری و شرابکشی به نام ر. ر. شریدیر (شهر سمرقند) رویانده‌اند. درختش سیرشاخ و برگ؛ تا 7 م کد می‌کشد. وابسته به شرایط اقلیم اوّل آوریل گل کرده، آخر ژوئیه میوه‌اش می‌پزد. میوه‌اش کلان (وزنش 140-200 گ) ، گرده یا بیزشکل؛ رنگش زرد، گلابی بلند، رخهایش سرخ. پوست میوه‌اش نرم، گوشتش سفید سبزتاب، سیراب، ناردان (10-11% قند دارد) ، خوشبویی و خوش‌طعم؛ 9-10 دانه تخم دارد. نهالش در هر گونه خاک (مثلاً، در زمینهای نه چندان شور و آبهای زیرزمینیشان نزدیک) سبزیده، بعد 4-5 سال شناندن ثمر می‌آورد (سال در میان حاصل می‌دهد). دورة نشوش 220-230 روز. از یک بیخ درخت 6-7-ساله‌اش تا 400-500 کگ حاصل گرفتن ممکن. هنگام نارسایی نم می‌و­ش میده و پست‌صفت می‌شود. برای به جایهای دور کشاندن و نگاه داشتن (تا ماه آگوست) موافق است. در تاجیکستان و دیگر جمهوریهای آسیای مرکزی پرورش می‌کنند. درختش به سرما، حشرات ضرررسان و کسپیها تاب‌آور است. برای پیوند باراوینکة تاشکندی از پیوندتکهای سیب جنگلی (م-9 و مّ-106) استفاده می‌کنند. گلش از گرد گل سیب رینیت سیمیرینکا بهتر گردآلود می‌شود.

دبیات: عوروناو ف. و. نوع‌شناسی. دوشنبه، 1999.

س. محمدامیناو. ف. عوروناو.