بارادین سیرگیی پیتراویچ

بارادین سیرگیی پیتراویچ (25. 9. 1902، مسکو-22. 6. 1974، تاشکند) ، نویسندة روس. ختم‌کردة انستیتوت عالی ادبی و بدیعی به نام و. یه. بریوساو (1926). در ایکسپیدیتسیه‌های باستان‌شناسی و مردم‌شناسی (اتنوگرافی) شرکت داشته است (1923-بخارا، 1925-26-ثمر­قند). در شرق دور (1928) ، قزاقستان (1929) ، تاجیکیس­تان (1931) ، ارمنستان (1933) زندگی کرده، برای ایجاد اثرها مواد جمع آورده است. از سال 1951 ساکن تاشکند گردید. نخستین آچیرکش سال 1915 (در 12-سالگی‌اش) و شعرهای نخستینش سال 1922 به طبع رسیده‌اند. حکایه و آچیرکهای بارادین «میرزا فییاز» (1929) ، «چاواندازان» (1929) ، «‌بازی شاهمات» (1929) ، «شبی در انجیر بالا» (1931) ، «بهار لقه‌ای» (1932) ، «خرسی در غرم» (1933) و غیره در اساس موادّ هنگام سفر کوهستان تاجیکستان جمع‌آورده‌اش نگاشته شده‌اند. در رمانهای بارادین-«بخارای واپسین» و «پختة مصری» (هر دو 1932) ، مجموع حکایه‌های «مصوّر پرنده‌ها» (1934) پدیده‌های خیا-ت نه و، دگرگونیهای عالم معنوی مردم، ساختمان جمعیّت سوسیالیستی در آسیای مرکزی انعکاس یافته‌اند. در رمان تاریخی «دمیتریی دانسکایی» (1941، مکافات دولتی ا.ج.ش.س.، 1942) از مبارزة خلق روس به مقابل مغولان استیلاگر سخن می‌رود. این را­من در تول 50 سال (از 1941 تا 1994) در مؤسسه‌های نشراتی ا.ج.ش.س. و روسّیه بیش از 25 بار به تعداد بیش از 1 ملن نسخه چاپ گردیده است. به قلم بارادین رمان سه‌گانة «سیگاره‌ها در آسمان سمرقند» (1953-74. ترجمة تاجیکی-1961) تعلق دارد. بارادین در حیات ادبی و مدنی تاجیکستان شرکت داشت. ترجمة رمانهای س. عینی «یادداشتها» و «غلامان» به قلم او تعلق دارد. به نشر روسی «مکتب کهنه» استاد س. عینی سرسخن نوشته است. بارادین همچنین با نام «عینی» آچیرکی ایجاد کرده، عقیده‌های خود را عاید به حیات و فعالیّت ایجادی س. عینی ابراز داشته است. با دو آردین و مدالها سرفراز گردیده است.

اسار: سابرنی ساچینینیی و 6-ت تمخ. تشکینت، 1973-77.

دبیات: کزک و. لیکسیکان روسّکایی لیتیرتورы 20 ویکه. مسکو،  1996.