بالید

بالید (فرانسوی bolide، از یونانی bolis – نیزة پرتافتشده) ، 1) شهاب (میتیار)-ا درخشانی‌اش نه کمتر از 4m (از زوهره روشنتر) ، که ‌اندازه‌های کنجی نمایان دارد. منیرترین بالید روزانه هم نمودار می‌شود؛ شبانه جلد و دُم آن را نیز دیدن ممکن است. بالید پیی می‌گذارد، که از گاز یوندار و چنگ عبارت است. هنگام پرواز بالید بعضاً صدای مخصوص شنیده می‌شود و رادیوعلاقه قطع می‌گردد. شهابها پیش از به زمین افتیدن چون بالید نمایان هستند. بعضی بالیدها پرّه نسوخته، در شکل شهاب به زمین می‌افتند. 19 مارت 1718 گ. گلیلیی پرواز بالید نهایت بزرگی را مشاهده کرده است، که «… چون آفتاب روشن بود». یکی از بالیدهای کلانترین «بینیشاو» می‌باشد، که درخش آن 21 m بزرگی ستاروی است (برای مقایسه درخش ماه-1ز m، آفتاب – 26m). از روی نقل شاهدان افتش شهاب سیخاته-الین (12 فوریه 1947) آن از آفتاب روشنتر بوده، (در روز روشن) چشم را کور و سایه پیدا می‌کرد. ب­رای مشاهدة بالیدها در ایالات متحدة امریکا، کنده و اروپا شبکه‌های مخصوص تأسیس داده شده بودند، لیکن کار آنها پرمحصول نشد. از این رو، حالا بالیدها را از موشکهای کیهانی مشاهده می‌نمایند.

2) نمود اتومبیلهای پایگوی چرخکُشاد تیزسرعت (تا 335 کم/ساعت) ، که در مقایسه با بالید نام رمزی خود را صاحب شده‌اند. هر سال بین آنها چمپیونت جهان – «فرموله-1» از روی پایگة حلقویی گذرانده می‌شود. آن از مرحله‌های علی‌حده (گرن-پر) عبارت  بوده، در شهر و مملکتهای گوناگون می‌گذرد. در «فرموله-1» سرنشینها بین خود برای عنوان «چمپیون جهان» و دسته‌ها برای «نام کانستروکتارها» مبارزه می‌برند.

                                                                                                                                                                م. خلاو.