باقییو
مسلمه (تولد 7. 11. 1933، بخارا) ، سرایندة مشهور تاجیک (ساپرنای لیریکی) ، ارتیست خلقی جمهوری شوروی سوسیالیستی تاجیکستان (1971). صنعت سازنوازی و سرایندگی را از پدرش-حافظ و تنبورنواز مشهور باقییف صالح آموخته است. از سال 1946 در دوشنبه زندگی میکند. سرایندگی را ابتدا در دستة صنعتکاران ریاست رادیوشونوانی تاجیکستان آغاز نموده، از استادان موسیقی ف. شهاباو، ف. سالییف، 3. شهیدی درس مهارت آموخته است. از سال 1953 سراینده و بعد راهبر انسمبل ربابچیزنان فیلرمانیة دولتی تاجیکستان (حاضره انسمبل «چمن») بود. باقییوه سرایندن پراحساس و صاحبذوق بود، استعداد خوب و آواز صاف و شیرهدار داشت. در اجرای سرودهای خلقی و کلاسیکی تاجیکی مهارت تمام داشته، سرودهای روسی، آذری، ترکمنی، ازبکی، اکراینی، مالدوی، قرغیزی، افغانی، ایرانی، عربی و ترکی را خوب میخواند. سرودهای «ایی مشعل شرق» (شعر م. تورسونزاده، آهنگ خلق) ، «پایتخت من» (شعر ب. رحیمزاده، آهنگ 3. شهیدی) ، «دختر سمرقندی» (شعر ب. فرّخ، آهنگ س. همرایف) ، «به وطن» (شعر ه. یوسفی، آهنگ خلق) ، «یاری نداری» (شعر واقف، آهنگ ف. آدینهیف) ، «گل به باغ» (شعر زیبالنّسا، آهنگ ف. صالحاو) ، «سبزینرنگ» (خلق) و غیره از بهترین سرودههای او میباشند. «قوشچینار» (غزل طغرل) ، «بیات 5» (غزل رودکی) ، «قشقرچة صوت نوا» (غزل هلالی) ، «چارگاه» (غزل کمال خجندی) و دیگر سرودهای کلاسیک در اجرای او صدا دادهاند. باقییوه در سرودهایش وطن، محنت و ثباتکاریها و بخت و سعادت مردم را ترنم کرده است. در هیت انسمبل ربابچیزنان به جمهوریهای سابق اتّحاد شوروی ، ایران (1957) ، افغانستان (1963، 1973) و اوستریه (1961) سفرهای هنری نموده است. باقییوه شرکتدار دهة ادبییات و صنعت تاجیک در مسکو (1957) و فستیوال 6-ام عمومیجهانی جوانان و دانشجویان در مسکو (1957) میباشد. برای خدمتهای شایانش در رشد موسیقی تاجیک با آردین «نشان فخری»، مدالها و گرماتههای فخری پریزیدیوم شورایی عالی جمهوری شوروی سوسیالیستی تاجیکستان سرفراز گردیده است.