باکی ملّا تهران‌خواجه ‌یبن ملّا محمّد باقر‌خواجه ‌[ %splitter%]

باکی ملّا تهران‌خواجه ‌یبن ملّا محمّد باقر‌خواجه ‌متخلّص به بی‌باک، شاعر تاجیک (عصر 19). موافق معلومات تذکره‌‌نگاران ابدی و محترم باقی از اکابرزادگان بخارا بوده، نسبتش به امیر اسماعیل سامانی می‌رسیده است. در نزد عالمان و فاضلان علمهای متداولة دور را به خوبی از خود نموده، چون شخص دانشمند شهرت یافت. به تصوّف، به سلسلة نقشبندیه میل داشته است. به شعر و شاعری نیز شغل می‌ورزید. در تذکره‌ها و بیاضهای عصر 19 نمونه‌های شعرش-بیشتر غزلهایش ثبت گردیده‌اند. ابیات زیرین نمونة شعر اویند:

دلم دیوانه از سودای چشم مست جادویش،

جیگر خون از فراق لعل میگون سخنگویش.

به شام هجر تیغ ابرویش هر دم کند بسمل.

سبا صبح وصالش جان دهد از بوی گیسویش.

به زنجیر محبّت بسته جان می‌سوزم از هجران،

به دام حلقة زلفش فتد چون خال هندویش.

به یاد عارض گلگونش از هر دیدة باکی

روان از هر طرف خونابة دل گشته بر رویش.

دبیات: ابیباو ا. گنج زرافشان. دوشنبه، 1991.           

ه. قلندراف.