باهیری
ناظرجان (باهراو ناظرجان، 12. 08. 1940، دیهه پولادان ناحیة کانیبادام) ، شاعر و روزنامهنگار تاجیک. کارمند شایستة تاجیکستان (1991) ، اعلاچی ماریف خلق تاجیکستان (1985). ختمکردة فکولتیت فیلولوژی تاجیک انیویرسیتیت دولتی تاجیکستان (1964). خادم ادبی گزیتة «کُمسومول تاجیکستان» (حاضره «جوانان تاجیکستان»، 1964-66) ، گزیتة «پیانیر تاجیکستان» (حاضره «انباز»، 1967-74) ، خادم ادبی، مدیر شعبه و کاتب مسئول مجلّة «مشعل» (حاضره «استقبال»، 1974-96) ، رئیس بنیاد جرنلستان تاجیکستان و جانشین اوّل رئیس اتّفاق جرنلستان تاجیکستان (1994-2004) بود. سالهای 1981-82، 1986-88 در افغانستان به حس ترجمان کار کرده است. از سال 2004 بازنشسته، مشغول کار ایجادیست. مجموعههای اشعارش «اندیشه» (1975) ، «تلاش» (1990) ، «قلّه» (2003) ، «آتش آبدار» (2010) ، «تیغ سبز» (2013) و مقالههای پوپولیستیاش «دانش طلب و بزرگ آموز» (1988) و غیره به طبع رسیدهاند. در مجموعههای اشعارش منظومههای «آسیابان»، «ترکش»، سلسلة اشعار «از دفتر افغانستان» جایی دارند، که در بین خوانندگان بیشتر معروفیت پیدا کردهاند. موضوعهای اشعارش ترنم عشق و محبّت، صدق و وفا، توصیف انسان، زیباییهای طبیعت، وطن و دعوت به وطندوستی میباشد. باهری اکثر اشعارش را در قالب غزل ایجاد نموده است. آهنگسازان تاجیک چندی از شعرهای باهری را به آهنگ درآورده، سرود ایجاد نمودهاند. باهری شعرهای بعضی شاعران روس و اکراین، ازبک و کرغیز را ترجمه کرده، در مطبوعات و یا در شکل کتاب به طبع رسانیده است. دارندة مکافات اتّفاق جرنلستان تاجیکستان به نام ابوالقاسم لاهوتی (1979) ، عضو اتّفاق جرنلستان تاجیکستان (1975) ، اتّفاق نویسندگان تاجیکستان (1990). با گرماتة پریزیدیوم شورای عالی جمهوری شوروی سوسیالیسی تاجیکستان (1976) و آردین و مدالها سرفراز گردیده است.
دبیات: انسیکلوپدیة کانیبادام. x. ، 2006؛ مقصوداو ب. سطرهای پرحرارت// صدای شرق. 2010. ش 10.
س. خداییدادا عه.