بریشیم

بریشیم چیست؟. ابریشم ان نخیست، که از پیلّه حاصل می‌شود. ابریشم از قدمولییام معلوم است. در آسیای مرکزی کریب 4 هزار سال پیش کرمک پروریده، ابریشم استحصال می‌کردند. خیتایهای کدیم ابریشم را بنا بر استواری و بداشتی خیلی قدر می‌نمودند.

پیلّة از همه قدیمترین از باششگاههای دورة نیالیته منطقة شمالی شنس (2200-1700 تا میلاد) و نمونه‌های اوّلین متاع ابریشمی در یکی از دخمه‌های خیتایی جنوبی (475-221 تا میلاد) یافت شده‌اند. زمانهای قدیم مغولها از ابریشم زره تییار می‌­کردند، که جنگاوران را از ضرب تیر محافظت می‌نمود. نخ ابریشم از دو غاز-سفیده‌های مخصوص فیبرا­ین (70-80%) و سیریتسین (20-30%) عبارت است. سیریتسین مادّة چسپک بوده، نخهای فیبراین را می‌چسپاند. در ترکیب نخ ابریشم موم، روغن (1-1، 5%) ، نمکهای کلیی، نتریی، کلسیی (1-1، 5%) نیز موچودند،

نخ ابریشمی یک پیلّه 400-1200 متر درازی و  25-30 مکم غفسی دارد. غفسی ابریشم به مقدار نخهای پیلّه، که با هم پیوسته‌اند، وابسته است. ابریشم نخ طبیعی پراتیینی می‌باشد. صفت ابریشم به ذات کرمک و غذای آن وابسته است. ابریشم ساخت هوجیروی ندارد و فرق آن از دیگر نخها در همین می‌­باشد. در مورد بریدن، شکل سه‌کنجه را دارد. رنگ ابریشم وابسته به ذات کرمک سفید، زرد، گلابی، سبز می‌شود. رنگ طبیعی ابریشم نسبتاً کم‌داشت بوده، زود می‌پرد.

بریشیم به تأثیر روشنایی و عشقار کم (در محلول 5-فایضة naoh زود ویران می‌شود) ، به تأثیر کیسلاته‌های مینیرلی بیشتر تاب می‌آرد. در حل‌کننده‌های آرگنیکی مقرّری حل نمی‌شود. ابریشم بداشت و چندیر و جلادار بوده، خاصیت خوب دیالیکتری و گرمی‌ناگذرانی دارد.

متای ابریشمی مناسبت مخصوص می‌خواهد. آن را در محلولهای عشقاردار تر کردن و شستن ممکن نیست؛ زیر تأثیر بی‌واسطة نور آفتاب رنگ متاع پریده، نااستوار می‌گردد. ابریشم در صناعت بافندگی، الکتروتیخنیکه، اویتسیه و طبّ استفاده می‌شود. نیگ. نیز پیلّه‌کشی، کرمکداری.

دبیات: اخمیتشین ن. x. ، تینы شیلکاواگا پت، مسکو، 2002.