عبدالرحماناو گریز (1915، یاوان-2. 2. 1974. سابق ناحیة کویبیشیف ولایت ختلان) ، سرایندة تاجیک، کارکن خذمتنشاندادة مدنیّت رسّ تاجیکستان (1971). اشتراکچی جبو (1941-1945). صنعت سرایندگی را خودآموزی کرده، سپس یکی از پیروان اسلوب جورهیف شریف گردیده است.
در طول فعالیّت ایجادیاش عضو بسیار دستههای هوسکاران صنعت و راهبر کلوب و خانههای مدنیّت ناحیههای یاوان و کویبیشیف (حالا عبدالرحمان جامی) بود. عبدالرحماناو سرایندة حسّاس و نازکطبع بوده، هر یک سرود را با اسلوب خاص و صمیمیت تام اجرا میکرد.
سورودهای او بیش-تر ترانخای اشکی را در بر گ-ریفته، میخر وطن و دیار محبوب، محنت و مردانگی، عشق و جوانی و غیره را وصف میکنند. سرودهای «گ الیجان چان»، «ز ناز باشد» (شعر خلقی) ، «آهسته میگوییم ما» (شعر مشفقی) ، «هنوز» (شعر سییدا) ، «وادی وخش»، «سحرناز» (شعرهای خلقی) و غیره از بهترین آفریدههای او بوده، در فاند موسیقی رادیو تاجیکستان محفوظند.
بدورهماناو اشتراکچی فستیوال 6-ام عمومیجهانی دانشجویان و جوانان (مسکو، 1957) بود. با 2 آردین «شرف»، مدالها و گرماتة فخری پریزیدیوم ساویت عالی رسّ تاجیکستان سرفراز گردیده است.