بدولّازاده رزییولّا

عبدالله‌زاده رزییولّا (13. 3. 1912، استروشن-19. 2. 1995، همان جا) ، ادیب، آموزگار تاجیک. تخلّص ادبی‌اش «رسمی». تکنیکوم اقتصادی و صناعتی تاشکند را سال 1930 و انستیتوت دولتی پیدگاگی دوشنبه را سال 1941 ختم نموده است.

ز سال 1930 تا آخر عمر در آموزشگاه پیدگاگی پنجکینت، آموزشگاه پیدگاگی استروشن و مکت­ب به نام گارکیی شهر استروشن آموزگار بود. در مطبوعات مقاله، شعر و حکایه‌ها، اثرهای پوپولیستی می‌نوشت.

مورتّیب کتابهای «ضرب‌المثل و مقالها در اثرهای س. عینی» (1958) ، «اشعار منتخب» لطفی عابدخاجه‌یف (1959) ، «مجموعة شعرها» نایل شیرزاده (1961) ، «لغت مختصر ادبی تاجیک» (1973، برای مکتبهای میانه) ، «عباره‌های خلقی» (1974) و غیره. عبدالله‌افه آموزگار ناسیخ و پندآموز جوانان و کلانسالان بود (مجموعه‌های «پند عاقلی»، 1982؛ «فتوّتنامه»، 1994؛ «خوشة پربار»، 1992 و گ .). مجموعة  «یادی از اییام گذشته» (1983) ، قصّة «شاگرد استا» (1992) از نگاشته‌های ادبی اویند.