بد‌الله ابن عبّاس

عبدالله ابن عبّاس ابن ابدولموتّلیب ابن هاشم ابن ابدومناف (619-687) ، از محدثان و مفسّران اوّلی. پیس­ر عمک پیغمبر (س) ، کنییتش ابولبّاس، لقبش «حبرولومّت» (دانشمند امّت). اولاد و خلفای عبّاسیان از نسل عبدالله می‌باشند.

بد‌الله هنگام وفات پیغمبر (س) 13-ساله بود، ولی با وجود این از او حدیثهای بسیاری روایت کرده‌اند. جمعی از آیتهای قرآن در اساس شرح و توضیحات عبدالله تفسیر یافته‌اند.

بد‌الله سال 648 با عبدالله ابن سره به غزای افریقیه برآمد، در زمان خلافت لّی ابن ابیتالیب همراه او به عراق رفت، در جنگ سیفّین اشتراک کرد، چندی حاکم بسره بود، پیش از وفات علی‌ به شهر طایف رفت و تا وفاتش (687) آن جا ماند. ابید‌الله، فضل، کوسم و معبد برادران او می‌باشند.