عبدالغفّار عبدالجبار (عبدالجباراو؛ تولد 11. 8. 1956، کانیبادام) ، نویسنده، ترجمان و دراماتورگ تاجیک. ختمکردة فکولتیت جرنلیستیکة دانشگاه دولتی لنینگراد(1979). فعّالیّتش چون روزنامهنگار در گزیتة «ویچیرنыی دوشنبه» آغاز یافته است. خدمت در ارتش شوروی (1980-81). محرر، مدیر شعبه، سرمحرر ادارههای گوناگون تلویزیون وطنی ت (1981-88) ، دیرکتور شعبة تاجیکستانی «سایوزتیتر»، دیرکتور ژنرالی، کاتب اتّیفاج هادیمان تئاتر ا تاجیکستان (1988-95) ، سرمحرر ادارة بینلخلقی، معاون دیرکتور توت و راهبر «تاجیکتیلیفیلم» (1995-2004).
ز سال 2004 راهبر دستگاه وزارت فرهنگ تاجیکستان و همزمان از سال 2010 سرمحرر مجلّة ادبی-بدیعی «شرق و غرب». عبدالغفّار عبدالجبار مؤلف بیش از 1500 برنامة تیلیویزیانی، فیلمنامهها اثرهای بدیعی، پوپولیستی، حکایات، قصّهها و درمهها میباشد. عبدالغفّار عبدالجبار «درسهای فرنسوزی» و. رسپوتین، «صد سال تنهایی»، «به پالکاونیک کسی نمینویسد» گبریال گرسیه مرکیس، «ماه و فلوس» سامّیر سیت ماام، اثرهای پوپولیستی پرزیدنت قضاکستان نورسولتان نظربایف «راه قزاقستانی» «در دل یوروآسیا»، «آرمان و آرزوها در فرهنگ معاصر چین» سون سزیچ جین و غیره را به زبان تاجیکی گردانیده است.
به قلم عبدالغفّار بدوجبّار پییسههای «سوخان قضا» (1994) ، «شرافت» (1996) ، «مثل بگو، ایزاپ» (2006): «اسپ زخمخورده» (2009) ، «طلوع موقالمههای آکادمیک» (2010) ، ترجمة پییسههای بعضی درامنویسان ترک و قیرگیز تعلق دارند. در مطبوعات و در مجموعههای دستجمعی آچیرکها و مقالهها و لوحههایش به طبع رسیدهاند. دارندة جایزههای اجت به نام ابوالقاسم لاهوتی (1998) و اسّاتسیتسیة پوپولیستانیتاجیکستان (2008) میباشد. با آردین «شرف» (درجة 2) سرفراز گردیده است. عضو وابستة آکادمی مصوّری تاجیکستان (2010) ، عضو اج تاجیکستان (1988) ، اتّفاق اربابان تئاتر تاجیکستان (1990) ، این تاجیکستان (1997) ، اسّاتسیتسییه پوپولیستان تاجیکستان (2007).