بوزیراه ابوذرعه

بوزیرا ابوذرعه، معمّری گرگانی (سال تولد و وفات نامع­لم) ، شاعر فارس-تاجیک (آخر عصر 10). موافق معلومات محمّد او-فی در «لباب-ال-الباب» ابوزیراه در آخرهای سلطنت سامانیان به دایره‌های ادبی بخارا راه یافته، در وصف حاکمان سامانی قصیده‌های مدحی نوشته است. از اشعار ابوزیراه تا زمان ما همگی 11 بیت باقی مانده‌اند. در اشعار او آهنگهای روح‌افتادگی و ناامیدی حس کرده می‌شود. ظاهراً، ناسازیهای روزگار این شاعر را خیلی روخفتاده کرده بوده‌اند:

چی پوشی جوشن غفلت، که روزی

 ت و باشی تیر محنت را نشانه.

مل با عمرت اندر نه به معیار،

نیگاه کن، تا کجا گردد زمانه.

*|*

جهانشناخته گشتم به روزگار دراز،

 نیاز و ناز بدیدم در این نشیب و فراز،

 ندیدم از پس دین هیچ بهتر از هستی،

 چونانک نیست پس از کافر بتر ز نیاز.

دبیات! محمّد عوفی، لباب-ال-الباب،   تاشکینت„ 1333 هیچری شمسی؛ ذبیح‌الله صفا، تاریخ ادبیات در ایران، جلد 1، tاشکینت، 1332 هجری شمسی.   و. طایراو.