بولهسن آغاجی

بولهسن آغاجی علی‌ ابن الیاس، معروف به آگاجی یا اگجی (سال تولد و وفات نامعلوم) ، شاعر فارس-تاجیک (عصر 10). جریان زندگی و فعالیّت شاعری او در زادگاهش بخارا گذشته‌اسگ. بعد در علم و دانش و شاعری شهرت یافتن، او را سال 977 ب  دربار شاه سامانی-نه ابنی  منثور (حکمرانی 976-997) دعوت نه-مودند. ابوالحسنآغاجی به زبان عربی و فارسی-تاجیکی شعر ایجاد می‌کرد.

مولّیف تذکرة «یتیمت-عود-دهر» ابومنصور سالیبی قید می‌کند، که ابوالحسنآغاجی از شاعران صاحبدیوان بوده، دیوان اشعارش در خراسان مشهور است. متأسفانه، دیوان اشعار او تا هبل دسترس نگردیده است. از میراث ادبی او امروز 39 بیت دریافت شده است. شاعر در ابیات پراکندة خود از ناسازگاری زمان، قدر و قیمت نداشتن اهل علم و هنر شکایت کرده است. ابیات زیرین از اوست:

ت و را فضیلت بر خویشتن توانم دید.

ولیک فضلت-نامردمیست و بی‌خردی.

*****

در گل غربت ز پا بشلیدنم،

نیست ممکن روی یاران دیدنم.

*****

تر است زمین ز دیدگان من،

چون پایی بینیهم-همی‌ فرو لغزم.

دبیات: زهرای خانلری، راخنمای ادبیات فارسی، تاشکینت، 1340 هجری شمسی؛ اشار هم‌عصران رودکی، دوشنبه. 2007. .             و. تیراف.