بولهفس سهروردی

بولهفس سوهروردی شهاب‌الدّین عمر ابن محمّد، م و-لقّب به شیخولیسلام (1144. سهرورد ایران-1234، بغداد) ، متفکّر متصوّف، یکی از اساس‌گذارانّ سخروردیه. در بغداد نزد عمکش عبدالقادر سهروردی علوم رسمی و شرعی را از خود کر­ده، سپس به تصوّفگرایید. از عبدالقادر گیلانی علوم دینی، مخصوصاً فقه را آموخت. در بس­ره مدّتی اقامت داشت. سپس به بغداد آمده، به وعظ‌گویی مشغول شد. ابولهفس سهروردی را خلیفه ناصر‌الدّین بارها همچون نمایندن خود به دربار سلطنتی روم و شام و خوارزم و بلخ فرستاده است.

در این سفرهایش او با ابن فاریز. ابن عربی، نجم‌الدّین راضی و سعدی شیرازی صحبت آراسته است. ابولهفس سهروردی اثرهای بسیاری نوشته است، که متأسفانه همة آنها تا زمان ما نرسیده‌اند. از آثار باقیماندة او «فوتوتنامه». «رشف-ال-نصایح-ال-ایمانیه فی کشف-ال-فضایح-ال-یونانیه»، «رسالت-اس-سیر و ت-تیر»، «ارشاد-ال-عور‌الدّین». «جذب-ال-کلوب الا مواسیلات-ال-مخصوص) و غیره را نام بردن ممکن است.

بینا به معلو­مات سرچشمه‌ها «رشف-ال-نصایح-ال-ایمانیه فی کشف-ال-فضایح-ال-یونانیه» از روی مضمون و مندرجه‌اش به «تخافوت-ال-فلاسفه» غزالی و «مساریع-ال-فلاسفه» شخرستانی مانند است. ابولهفس سهروردی  به زبان فارسی و عربی نیز شعر گفته است. عقیده‌های صوفیانة خود را او در اثر مشهورش «اواریف-ال-معارف» بیان کرده است.          یا. آدینه‌یف.