بویسهاق جوییباری

بویسهاق جوییباری ابرا­هیم ابن محمّد (سال تولد و وفات نامعلوم) ، شاعر فارس-تاچیک (عصر 10). دایر به جریان زندگی و فعالیّت شاعری او در تذکره‌ و اثرهای ادبی و تاریخی معلومات خیلی کم است. بنا به معلومات محمّد اوفی بخارایی، («لباب-ال-الباب») ، وه‌ای از مردم جوییبار نام محلة بخارا بوده، در زمان حکمرانی سامانیان زندگی و ایجاد کرده است. با کسب دهقانی زندگیش را تأمین می‌نموده است. از اشعار او همگی 7 بیت باقی مانده است:

با ابر پنهان کرد آفتاب تابان را،

به سبزه بنهفت آن لالبرگن خندان را.

به سوی خرد و مهش بر دو شاخ ریهان بود،

 به شاخ مورد بپیوست شاخ ریهان را.

بوتی، که خسته‌دلان را به بوسه درمان است،

 دریغ دارد از این دردّیده درمان را.

به ابر نیسان مانم کنون مه‌ای از غم او،

 سزد، که صنعت خوب است ابر نیسان را.

به یک گذر، که سحرگاه بر گلستان کرد،

 بیخیشت کرد سراسر همه گلستان را.

دبیات: محمّد عوفی، لباب-ال-الباب، تاشکینت، 1333 هجر شمسی؛ س ا عید  ن ا ف ا س ی، تاریخ نظم و نثر در ایران و در زبان فارسی، تاشکینت، 1344، هجری شمسی. و. طایراو.