بر اارت، ابر کورهشکل سیستم آفتاب، که منبة کامیتههای دورشان طولانی میباشد. موجودیّت ابر آارت را بار اوّل سال 1932 استرانام استونی ه. ایپیک پیشنهاد کرده بود. سال 1950 استرانام ن-دیرلندی یان xیندریک آارت این نظریه را اساسناک کرد و به شرف او نام ابر آارت گذاشته شد. مسافه از آفتاب تا حدودهای ابر آارت تقریباً 50 000-100 000 و. ا. یا یک س. ر. است.
مسّة ابر آارت تقریباً 3*1025کیلاگرمّ (یا 5، 0 مسّة زمین) بوده، کریب 4، 6 ملّیرد، سال پیش به وجود آمده است و یکچند تریلّیان یدراهای کامیتهها دارد. عنصرهای ابر آارت از یخپارههای در ترکیبشان آب، اممیک و متان موجودبوده عبارتند.
انها در نزدیکی آفتاب تشکّل یافته، زیر تأثیر قوّههای جاذبوی سییارههای بزرگ در فزایی کیهانی پهن گردیدهاند. این قوّهها بعضاً کامیتهها را به مرکز سیستم آفتاب تیله میدهند، که احتمالیّت برخورد آنها را با سییارهها زیاد میکند. ا. رحماناف.