ما دون

51 Views

رسم ما دون

موزوی پاوست «دکان لین» (1932) نوفلیس شدن میدسوداگرهاست. رمان «پیش از صبح» (1933) اوّلین نمونة خماسة اجتماعی ادبیات نوترین ختایی است؛ در آن ما دون وضعیت برجوزیة ملّی و مبارزة عاموی کارگران را تصویر کرده است. سالهای جنگ با ژاپن (1937-45) ما دون ادیبان را به حمایت وطن و وطن‌دوستی دعوت می‌کرد؛ محرر مجلّة «وانبن چجیند» بود؛ به ادبیات بدیعی حجّتی اعتبار کلان می‌داد: «قصّة دورة یکم» (1939)-در بارة مدافعه‌ سیماهة شنخه‌ای. «بعد تارمار» (1942) و غ. سال 1941 ما دون رمان «تنزّل» (در بارة زنی، که به خذمت پالیتسیة مخفی چنقیشیها جلب شده است) ، 1942 رمان «برگهای شبنمنیشسته، چون گلهای بهار apغyوان می‌تابند» (در بارة تقدیر مضافات ختایی در عرفة روالوتسیة 1911-13) ، 1945 درمة «در روزهای یادبود» را (به پیشامدهای مبارزه برای تجدد مملکت بخشیده شده است) تألیف نمود.

بعد جنگ ما دون در حرکت دموکراتی اشتراک کرده، به ترجمه مشغول گردید، به تألیف رمان «آب و تابیابی» (1948، ناتمام مانده است) ، کمر بست. سالهای 1946-47 به ا.ج.ش.س. سفر کرد و کتابهای «آن چه در ا.ج.ش.س. قدم و شنوم» (1948) و «صحبتها عاید به اتّفاق ساویتی» را (1949) نوشت. سالهای 1949-64 ما دون جا‌نشین رئیس اسّاتسیتسیة عمومیخیتایی کارمندان ادبیات و صنعت، رئیس اتّفاق نویسندگان و وزیر مدویّت ختایی بود؛ با ادبیات‌شناسی و پوبلیتسیستیکه شغل ورزیده، کتابهای «قیدهای شبانگاهی. ملاحظه‌ها عاید به رئالیزم ساتسیلیستی» (1958) ، «روح‌بلندی» (1959) ، «در بارة تاریخ و درمه‌های تاریخی» را (1962) به طبع رسانده است. سال 1958 به تاجیکستان سفر کرده، در جشن 1100-سالگی سردفتر ادبیات کلاسیکی تاجیک ابوعبدالله رودکی کتاب ترجمة خیتایی این شاعری بزرگ را هدیه و در منلّیپ طنطندار سخنرانی نمود.