«ТАЪРИХИ ХУМОЮН»

«ТАЪРИХИ ХУМОЮН» асари Мулло Мухаммадсодик каровулбеги мутахаллис ба Гулшании Бухори, ки соли 1909—1910 ба забони точики таълиф шудааст. «Таърихи Хумоюн» ба давраи хукмронии амири Бухоро — Абдулахадхон оид аст. Дар асар инчунии маълумоти мухтасари таърихию чугрофи ва домографи оид ба аморати Бухоро ва вилоятхои он то охири асри 19 чамъ оварда шудааст. «Таърихи Хумоюн» аз хашт макола (боб) ва як боби алохида иборат аст: «Аёлоти Бухорои шариф», «Аёлоти миёнкол», «Аёлоти Лаби об», «Аёлоти Карши ва Гузор», «Аёлоти Шахрисабз», «Аёлоти Хисор», «Аёлоти Хуталон», «Аёлоти Каротегин», «Хукумати Дарвоз тавобеи Гарм». Хар боби он аз тавсифи мавкеи чугрофии вилоят огоз ёфта, аз манбаъхои сарватхои табиат, машгулияти мардум, хочагии махал маълумоти мухим медихад.
Дар охири асар маълумоти хеле нодири демографи оид ба микдори хонавода ва ахолии вилояти Бухоро ва вилоятхои тобеи он оварда шудааст. «Таърихи Хумоюн.» дар омухтани таърих, география, этнография, демографил ва хочагидории мардуми Осиёи Миёна ва хусусан Точикистони охири асри 19 ва аввали асри 20 ахамияти калон дорад. Як нусхан «Таърихи Хумоюн» дар ганчинаи дастхатхои Академияи Фанхои РСС Точикистон махфуз аст. Д. Саидмуродов.