ТАМСИЛ

ТАМСИЛ (араби — мисол овардан), 1) яке аз санъатхои бадеии маънавист дар адабиёти точик. 2) порчахои шеъри, манзумахое, ки дар дохили достонхо, асархои насри омада, ягон вокеаи пандомуз, масал, афсонахои хикматомеэи халки, хикоя ва латифахоро дар бар мегиранд. Тамсил хамчун хикояти хурди рамзи дар адабиёти классикии форс точик маъмул буд; дар адабиёти совети низ намунахои онро дидан мумкин аст. Дар маснавихои Санои, Низоми, Аттор, Чалолуддини Руми, Чомй ва дигарон.

Тамсилхои фаровоне оварда шудаанд. Дар адабиёти советии точик А. Лохути («Пахлавон Ошти», «Достони мардистон» ва гайра), М. Турсунзода (огози «Киссаи Хнндустон»), М. Миршакар (хикояти марди богбон дар шеъри «Гулдастаи санъат»), Гаффор Мирзо ва дигар аз Тамсил истифода кардаанд.