ТАБАРХУН, 1) номи дигари челон; 2) сурхбед (SalixPurpurea), бутта ё дарахти хурдест аз оилаи бедхо. То 3—4 м кад мекашад. Пустлохи шоххои кухнааш хокистари, навдааш зардтоб ё дорчини, холхои кирмизи дорад. Баргаш нештаршакл, бепашмак, хушагул («гушворак)-аш пеш аз баргбарори мешукуфад; гулхояш аргувониянд.
Асосан дар Европаи Чануби ва Миёна, Африкаи Шимоли ва СССР (кисман) меруяд. Табархунро дар баъзе махалхои Точикистон низ (масалан шахри Уротепна) мепарваранд. Сурхбед дар баъзе кишвархо ахамияти саноати дорад. Пустлохашро, ки 3—10% моддахои даббогии катехини дорад, барои ош додани пуст истифода мебаранд. Пустлохи навдахои 2—3-солаи онро (5—7% гликозиди салиции дорад) барои табобати бугумдард, никрис ва гайра истифода мекунанд. М. Хочиматов.