САЪДИ САМАРКАНДИ

САЪДИ САМАРКАНДИ Саъдуддин Асади Наччори (соли таваллуд ва вафот номаълум), шоири форс- точик (асри 12). Чузъиёти тарчумаи холаш равшан нест. Мухаммади Авфи дар «Лубоб-ул-албоб» хунари шоири, тарзи баён ва завки нигорандагии Саъди Самаркандиро таърифу тавсиф намуда, уро дар радифи Унсури чой додааст. Дар сурудани навъхои гуногуни шеър хунарнамои кардааст, вале ба кавли Авфи «… аксар назми у рубоиёт аст ва дар он шева шух- рате дорад ва дар он фан махорате…» РубоиётиСаъди Самарканди мазмуни ишки дошта, аз чихати равони ва соддабаёни ба рубоихои халки наздиканд:
Эй зулфи ту ранг бурдаву буй аз мушк.
Чавгон шудаву бурда басе гуй аз мушк.
Як муй, ки аз фарки ту афтад ба замин,
Фаркаш накунад касе ба як муй аз мушк.
Саъди Самарканди ашъори мадехави дар васфи хукмрони давр ва хачвияхо низ доштааст. М. Диловаров.