САНДОН, с и н д о н, 1) олати охангари, мисгари ва заргариест, ки ба руи он охан ё филизро монда, бо хоиску куба мезананд.
Сандон хулаи фулодини сарпахнест, ки сайкал дода шудааст. Онро одатан бар кундаи чуб устувор мекунанд. Дар асбобсози ва истехсоли соат Сандони хурди бар миз устувор шударо истифода мебаранд; 2) тахтачаи оханини руи дарвоза, ки халкаи овезаро бар он мезананд.