РАХИМИ Мирзорахими Девонаи Самарканди

РАХИМИ  Мирзорахими Девонаи Самарканди (соли таваллуд ва вафот номаълум), шоири асри 19 точик. Дар зодгохаш тахсил намуда, ба камол расидааст. Мероси адабии Рахими (якчанд газалу байтхои пароканда) тавассути тазкираву баёзхои асри 19 то замони мо боки мондааст. Ба кавли Возех Рахими «дар таттабуи газалиёти Навои ва Бедил аз форси ва турки бисёр чавоб гуфта ва манзумоташ латифу матбуъст».

Намунае аз ашъори Рахими^: Хасратнажоди яъсаму туфони нолаам

Афканда оташе бар бустони нолаам.

Мадхуш кард халки чахонро хуруши ман,

Сахбои гамзадаи хумистони нолаам.

Лаззатпарасти нагмаи булбул машав ба бог,

Сатре бихон аи нусхаи девони нолаам.

Адабиёт: Суханварони Сайкали руи замин, Душанбе, 1973;