ПОНСАДБОШИ (аз форси- точики панчсад ва узбеки бош — cap, сардор), сардори панчсад нафар; дар холихои Осиёи Миёна, аз чумла дар аморати Бухоро, дарачаи амал, рутба ва мансаби харбист. Понсадбоши ба отряди панчсаднафараи сарбозон фармондехи мекард. Баъзан ба чои Понсадбоши истилохи «дастабоши» (сардори даста)-ро истифода мебурданд. Дар хар даста дах мансабдори харби, дахбоши (унтер-офитсер) ва 70 нафар сарбоз хизмат мекард. Дар хонии Хуканд Понсадбоши дар байни мансабу унвонхо ба чои шонздахум, дар байни рутбахои харби баъди мипгбошй меистод. Понсадбоширо одатан хон ва ё бек таъин мекард. Понсадбоши аз як катор ухдадорихо кисман ё тамоман озод карда шуда, ба у хар сол ду маротиба ба микдори муайян пул, галла ва либос медоданд. Улвони Понсадбоши баъди галабаи Револютсияи Октябр ва Револютсияи Халкии Бухоро тамоман аз байн рафт.
Ад.: Семёнов А. А., Бухарский трактат о чинах и знаниях и об обязанностях носителей их в средневековой Бухаре, Советское востоковедеие». т. 5, М.—Л., 1948; Троицкая А. Л., Военное дело и Бухаре в первой половине XIX века, «Тр. АН Таджикской ССР», т. 17, 1953.
Ю. Бозоров..