Окказионализм (аз лотини осса- sio, occasionis — ходиса, бахона), равияи фалсафаи асри 17-и Европаи Fapби, ки масъалаи таносуби руху чисмро (фалсафаи дуалистии Р. Декарт ба миён гузошта буд) ба таври идеалисти хал менамуд. Намояндагонаш И. Клоуберг, А. Гейлинкс, Н. Малбраяш буданд.
Нотавонии дуализми декартчиги дар таъбири таъсири рух ба чисм ва баръакс хамчун асоси Окказионализм хизмат намуд (Окказионализм катъиян номумкин будани таъсири рухро ба чисм тасдик мекард). Окказионализм таъсири мутакобилаи руху чисмро натичаи «муъчизаи» дахолати муттасилу бевоситаи худо ба дар як ходисаи алохида медонист.
Такмили идеалистии декартчигиро Малбранш ба итмом расонд, ки имконнопазирии на танхо таъсири чисм ба рух, балки чисм ба чисмро тасдик мекард. Дар фалсафаи Г. Лейбниц Окказионализм (дар таълимот оид ба мувозинатн азали) такмил дода шудааст.