Охангари

Охангари, навъе аз пешаву хунар. Охангари дар замонхои кадим ба вучуд омадааст. Дар хазорахои 4—3 то милод дар Эрон, Байнаниахрайн, Мисри Кадим ва гайра аз охан хелхои гуногуни силох, олоти мехнат ва гайра месох- танд. Аз ин чост, ки аз кадим боз дар Европа, Осиё, Африка хунари Охангари маъмул аст. Устохонаи Охангари бо кура, сандон, путк, дам, болга, амбур, сун- бахо, гиро, чарх ва гайра чихозонида мешуд.

Дар назди кура кундаи чубинеро то ним ба замин гуронида ба болояш сандон мегузоштанд. Аз ду тарафи кундаи сандондор ду чукури буда, дар яке усто дар дигаре путкзан меистод. Охангар филиаро дар кура сурх карда, ба сандон гузошта, то шакли дилхохро гирифтанаш бо хояску куба мезад. Ба у путкзан ва дамгар ёри мерасонданд.

Ниёгони точикон дар худи ибтидои хазораи 1 то милод истифодаи филизро медонистаанд. Одамон оханро дар курае мегудохтанд, ки харораташ ба 1300— 1400° мерасид. Чунин кураро М. С. Андреев аз водии Ванч дарёфт. Устохонахои Охангари асосан дар кучаю гузархои серодам, бозор, инчунин дар хавлии худи устохо низ сохта ме­шуд.