Неоконфусийчиги, мактаби идеалистин фалсафаи Хитой, ки асосан дар давраи Сун (асрхои 10—13) дар рафти мубориза бо буддоия ва даосизм ташаккул ёфта, дар айни хол худ низ ба таъсири онхо дучор омадааст. Саромадони Неоконфусийчиги нависанда на файласуфи асрхои 8—9 Хан Юя ва шогирдаш Ли Ао бо максади бартараф намудани таъсири таълимоти буддоия ва даосизм дар Хитой вазифаи тачдиди конфусийчигй ва инкишофи минбаъдаи онро ба миён гузоштанд. Бар хилофи конфусийчигии давраи аввал дар Неоконфусийчиги масъалахои онтология, натурфалсафа ва космогония макоми баланд доранд.
Яке аз асосгузорони Неоконфусийчиги мутафаккири асри 11 Чжоу Дупь-и (Чжоу-цзы) мафхуми «таксимоти бузург» (тай цзи)-ро хамчун нахустасоси олам пешниход намуд. Таълимоти Чжоу-сэыро Чжан Сэай, бародарон Чэн Хао ва Чэн И, инчунин Чжу Си ва Ван-Ян мин вусъат доданд. Неоконфусийчиги таълимоти иртичоии конфусийчигии кадимро дар бораи пойдории тартиботи мавчудаи ИЧТИМОИ, хусусияти табиии таксими одамон ба табакахои оли ва поёни, ба «одамони олинасаб» ва «одамони бенасаб» дасттири намуд. Неоконфусийчиён мачмуи адабиёти оид ба конунхои конфусийчиги — «Панчкитоб» («У сзип»)-ро аз нав тафсир карданд. Бо таклифи Чжу Си «Чоркитоб» («Си шу») конуни нави конфусийчиги эълон шуд.
Дар охири асри 13 — аввали асри 14 Неоконфусийчиги идеологияи расми гардид. Неоконфусийчиги дар афкори фалсафи ва чамъиятию сиёсии Хитой то аввали асри 20 хукмрон буд.