Негруси Костаке (Negruzzi), (октябр 1808, дехаи Трифешти, наздики ш. Ясса — 6. 9. 1868, хамон чо), нависандаи молдаву румин. То Револютсияи 1848 ба тарафдории ди- гаргунсозии демократи ва маданияти милли баромад мекард. Барои шеъри «Вандализм» (1838) ва повести «Тодэрикэ» (1844, аз руи асари П. Мериме) ду бор дучори таъкиб гардидаст. Дертар дар чахонбинии у равияхои консервативи бартари ёфтанд. Аввалин офаридааш — «Хурсандихои бессарабии май» (1821—23). Муаллифи повестхои романтикии «Зое» (1837) ва «Пойга» (1840). Повести таърихии «Александру Лэпушняну» (1840) аввалин асари бузургхачм дар насри реалистии молдаву румин аст, ки ба мукобили тартиботи феодали равона шудааст. Асархои А. С. Пушкин, А.Д. Кантемир, В Гюго ва дигарро тарчума кардааст.