Назрии бадахши

Назрии бадахши (соли таваллуд ва вафоташ номаълум), шоири нимаи дуюми асри 16 точик. Аз зодгохаш барои тахсил ба Мовароуннахр омад ва илмхои замонро омухта, шахси фозилу донишманде гардид. Мутриби дар тазкирааш аз илму дониши Назрии Бадахши сухан ронда, чанде дар назди у шогирд буданашро зикр мекунад. Назрии Бадахши дар хунари хаттоти (хати настаъликро хуб менавишт), зарнишон кардани тиркаш, мухр кандан мохир будааст. Мероси адабии Назрии Бадахши тавассути тазкираву баёзхо то замони мо расидааст. Мут­риби аз у ду газал, як китъа ва се хикояти латиф меорад. Матлаъ ва мактаи як газали Назрии Бадахши ин аст:

Кай бувад чоно, бар хоки дарат маъво

кунем,

Хамчу хуршед аз сарафрози ба Кайвон

чо кунем…

Шоми хичрон хамчу Назри ворахам аз

банди гам,

Чун хаёл он халкаи гесуи мушкосо

кунем.