Назла (ар. — фуруд омадан), дар тибби кадим бемориест, ки дар натичаи аз кисми пеши майна ба халк, бини, шуш, сина, меъда ва гайра фуруд омадани фузул (моддахои тари нодаркор) ба вучуд меояд, Масалан, ба бини рехтани фузулро одатан зуком меномиданд. Назла ду навъ мешавад: 1) Назлаи гарм, ки ракику сузишоваранда аст ва аз он харорати бадан баланд мешавад. 2) Назлаи сард, гализ ё ракик аммо сузиш на дорад, харорати бадан муътадил аст. Хангоми Назма баъзан дар поёни пешони, дар зери абрухо ва атрофи онхо бемор дарди сахтро хис мекунад
Дар тибби муосир Назла, тахминан, гурухи касалихои сироятноки (виру- сии) роххои нафас (грипп, зуком, ларингит, фарингит, синуситхо) ва окибатхои бади онхоро ифода менамояд.