Намад

Намад як навъ маснуоти нашмист, ки дар байни халкхои Шарк, хусусан Осиёи Миёна ва Казокистон, аз кадим маъмул буд. Барои тайёр намудана Намад намадгархо пашми буз ё гусфандро ба андозаи лозима пахн карда, ба болои он оби чуш пошида, онро мемолиданд. Баъд  лулаи мазкурро ресмонпеч карда, ду кас дар ду тараф истода, нуги ресмонро бо навбат ба тарафи худ мекашад ва дар натичаи гелидан Намад тай­ёр мешуд. Агар Намади гулдор лозим бошад, пашми рангкардашударо ба  шакли дилхох пахн карда баъд ме­молиданд. Аз Намад палос, каппа сохтя, телпак, муза ва гайра духтан мумкин  аст. Дар гузашта Намадро хеле бисёр ба кор мебурданд. Баробари афзудани истехсоли колину палос ба Намад эхтиёч кам шуда истодааст. Холо Намад бо рохи техники тайёр карда шуда, дар  автомобилу трактор, комбайн, самолёт, дастгоххо, инчунин дар бинокори истифода мешавад.