Наимии Табрези Фазлуллох ибни Абумухаммад (1340—1396), шоир ва донишманди форс-точик. Илмхои замонашро дар Машхаду Табрез омухта, пас ба вилоятхои Исфахон, Хоразму Озарбойчон ва Нахчувон сафар карда, бо шоирону адибони ин вилоятхо хамсухбат шудааст. Ба сабаби пайрави тарикати хуруфия буданаш рухониён уро ба куфру илход айбдор намуданд; а
тарафи шохони темури зиндони гардида, охир ба катл расонда шудааст. Ашъораш мазмуни тасаввуфи дорад. Аз осори Наимии Табрези китоби саргузаштхояш «Навмнома», рисолахо дар роху усули тарифати хуруфия — «Човидони кабир» (соли 1396 дар зиндони Шервон навиштааст), «Човидони са- гир», инчунин асархои «Аршнома» ва «Мухаббатнома» (дар зиндони Боку навиштааст) боки мондаанд.