МУХАММАДСОЛЕХИ ИСФАХОНИ (соли таваллуд ва вафоташ номаълум), хушнависи асри 17 форс. Падараш Мирзо Абутуроб хушнависи номдор ва шогирди Миримоди Хирави буд. Мухаммадсолехи Исфахони ба Хиндустон ва Осиёи Хурд сафар кардааст. Дар бораи хаёти у дар ягон сарчашма маълумоти мукаммал оварда нашудааст. Танхо баъзе сахифахои зиндагиаш дар тазкираи у рочеъ ба хат ва хаттотон зикр ёфтааст. Тазкираи Мухаммадсолехи Исфахони дар
шакли нусхаи ясли боки намондааст. Танхо нусхаи, ки Адибя Исфахони (бо хати шикастаи настаълик) китобат кардааст (1903), маълум аст. Ин тазкира барои омузиши мороси хушнависони пешина ахамияти калон дорад. Аа осори хаттотии Мухаммадсолехи Исфахони катибахои болои айвони Чихилсутун, мадрасаи Модаршохии Чорбог (Исфахон) ва гайра боки монаанд. Хамчунин хафт китъаи мухталифи у (солхои 1681—1701; дар Китобхонаи миллии Техрон), ду китъа (1699—1704) дар мачмуаи хусуси (Панохи, Техрон) ва ду китъаи дигар дар мураккае (1663, Китобхонаи Донишгохи Истамбул) махфузанд.
К. Махсумов.