МУХАММАД ИБРОХИМ ибни Мухаммад Исмоили Исфахони мутахаллис ба «Согар» (таваллудаш номаълум — вафоташ 1884/85, Исфахон), хаттот ва шоири эрони. Аз хурди ба хушнависи шавк дошта, баробари ин илми бадеъ, маъониву баён ва гайраро омухтааст. Анвои хат, хусусан насхро бо камоли махорат менавишт. Ба Хиндустон рафта, «Ахлоки Носири»- ро соли 1850 ба чопи санги омода сохт. Мухаммад Иброхим муаллифи достони ирфонии «Музаффарнома» (1877, Китобхонаи миллии, Техрон) — иборат аз 14 дафтари мучаллад (аз сабаби дар 7 бахри аруз навишта шуданаш онро «Сабъат абхур низ меноманд) ва мавзумаи «Баёт» (1878) буда, китобат ва ороиши онхоро худаш анчом додааст. Оид ба риёзату муъчизоти анбиёву авлиё «Канз-ул-масоиб» (1857—1858, Бамбай) ном асари навиштааст.
Ад.: Стори Ч. А., Персидская литература. Био-библиографический обзор, ч. 1. Э. М.. 1972.