МУХАММАД ИБНИ МАХМУДИ ИСФАХОНИ (соли таваллуд ва вафоташ номаълум), меъмор, хаттот ва наккоши асри 14 форс-точик. Мухаммад аз овони чавони ба санъатхои хаттоти, чадвалкаши ва наккоши шавк пайдо намуда, барои такмили хунар ба Шероз рафт. Мухаммад дар хаттотию наккоши шухрати тамом дошт ва ороишу китобати ду нусхаи девонхои Саъди ва Хофиз ба калами у мансуб аст (холо дар Нигористони Бодлйён). Мухаммад баробари хаттоти ва мусаввири чун меъмор ва бинокори забардаст низ шухрат дошт. Темур баъди забт кардани Исфахон уро дар катори дигар санъаткорон ба Самарканд овард. Мухаммад дар Самарканд ба хаттотону наккошон ва меъморон сарвари мекард. Аз намунахои барчастаи хунари Мухаммад ороиши Гури Мир, сохтмону ороиши ансамбли хонакох ва мадрасаи Мухаммадсултон (такрибан 1404) дар Самарканд буда, дар он намунахои олии санъатхои наккоши, хаттоти ва амали истифода шудааст. Махсусан, катибахои ин ёдгорихо хеле чолиб буда, онхоро Мухаммад ба чо овардааст.
Ад.: П у г а ч е н и о в а Г. А., Р в м- п е л ь Л. И., Выдающиеся памятники архитектуры Узбекистана, Ташкент, 1058: П у л а т о в М. С., Зодчий и эпоха, О НУ, М 8—0, 1060.
А. Рачабов.