МУХАММАД ИБНИ ХИНДУШОХИ НАХЧУВОНИ (соли таваллудаш 1288 — соли вафоташ номаълум), мунши, насрнавис, лугатнависи асри 14 форс-точик. Мухаммад дар дарбори писари Рашидуддини Фазлуллохи вазир — Гиёсуддини Рашиди мунши буд. Сипас ба хидмати султан Увайс (1356 —1374) дохил шуда, дар фанни иншо китобе бо номи «Дастул-ал-котиб фи таъин-ил-маротиб» (1365—1366) таълиф кард. Ин асар дар равшан сохтани масъалахои таърих, иктисодиёт, сиёсату маданияти мамолики Шарки Наздики асрхои 13—14 сарчашмаи пуркимат аст. Онро муаррихи совети А. А. Ализода дар ду чузъ (ч. 1, 1962; ч. 2, 1973) дар Москва ба табъ расонидааст. Мухаммад аз чумлаи нахустин лугатнависони форс- точик (баъди Катрони Табрези ва Асадии Туси) буда, дар таърихи илму адаби форс-точик бо тасвифи фархангхои «Сихох-ул-фурс» ва «Сихох-ул-Ачам» шухрат дорад. «Сихох- ул-фурс» соли 1962 дар Техрон ба табъ расидааст. «Сихох-ул-Ачам » лугати форси-араби-турки буда, аз он нусхахои дастнавис боки мондааст. Фарханг очерки грамматикии ин забонхоро низ дар бар гирифтааст.
Ад.: Заринеааде Г. Г., Персидские словаря «Сыхах-аль-Аджам» я «См- хах-ал-фурс». Тезисы докладов межвузовской конференции по иранской филологии, Д., 1988.
С. Имронов.