МУХАММАД ИБНИ АХМАДИ САМАРКАНДИ

МУХАММАД ИБНИ АХМАДИ СА­МАРКАНДИ (со­ли таваллуд ва вафоташ номаълум), олим ва факехи асри 11 форс-точик. Дар зодгохаш Самарканд зиндаги ва тахсил карда, барои такмили дониш ба Бу­хоро рафтааст. Дар он чо фикх, ка­лом, мантик забони араби, таърихи халкхои Мовароуннахру араб ва гайраро омухт. Мероси илмии у «Тухфат-ул- фукахо», «Эъзох-ул-кавоид фи-л-муаммо» («Шархи коидаи муаммо»), «Фи усул-ил-фикх» («Доир ба асос­хои фикх) ва гайра буда, то замони мо расидаанд. Ду асари аввал ба забони точики, охирин ба забони араби таълиф гардидааст. Асархои зикршуда барои омузиши таърихи тахаввулу такомули фикх ва муайян намудани макоми он ахамият дорад.

 У. Назиров.