МУФОРИКОТ

МУФОРИКОТ, муфоракот (араби чамъи cJjli» — чудои аз хамдигар), дар фалсафаи асримиёнагии Шарк чавохири акли ва нафсиро гуянд, ки аз модда чудо буда, дарачахои гуногун дорад. Мохияти ашё, ки дарёфтаи акл аст, ба Муфорикот дохил мешавад. Нафси нотикаи инсониро Муфорикоти сифлия ва аклхои фалакиро Муфорикоти улвия гуфтаанд. Лафзхои куллиро низ аз чузъхои Муфорикот донистанд. Дар асархои фалсафи Муфорикотро ба махсулот (ашёи хисшаванда) мукобил гузоштаанд. Macалан, Ибни Сино навиштааст: «Ва нафси мардум пайдост, ки чавхари малакист чун камоли худ хосил карда бошад, зеро ки сурати аклиест муфорик».

К. Олимов.